Wel of geen Joodse Nederlander

Door Rabbijn Lody van de Kamp; bewerkt door de redactie.

Ben ik een Nederlandse Jood of een Joodse Nederlander? Die vraag speelde in mijn leven eigenlijk nauwelijks een rol. Met grootmoeders in het Overijsselse Rijssen of in het Gelderse Borculo die op zaterdag naar de synagoge gingen en die zich op de doordeweekse dagen in een eenvoudige boerenjurk met en wit kapje op hun hoofd en klompen aan hun voeten door de Dorpsstraat begaven was die vraag ook nooit van belang.

Weegt voor mij mijn Nederlands paspoort zwaarder dan mijn religie of andersom? Die vraag heb ik mijzelf nooit gesteld. Met ouders die met ons op Koninginnedag naar de aubade op de Grote Markt gingen en die de aardewerken bekers met “10 jaar Bevrijding” aan de ene kant en de beeltenis van de Nederlandse leeuw aan de andere kant een prominente plaats op ons dressoir hadden gegeven was dit geen dilemma.

Ligt mijn hart in Holland of toch eigenlijk in Israël? Vanuit een ouderlijk huis waar mij tussen half november en vijf december “nou vooruit dan maar, één keer” onze schoen mochten opzetten en waar burgermeester Wim Thomassen ieder week als wij langs zijn huis liepen een praatje met ons maakte hebben wij die vraag nooit gesteld.

Toen niet, en tot heel recent nu ook niet. Joods zijn in Nederland, orthodox Joods zijn in Holland, iedere dag naar de synagoge gaan, je kinderen naar een Joodse school sturen, koosjer eten, het nieuws vanuit Israël nauwgezet volgen, dit alles heeft niets te maken met een hechtere of minder hechte verbondenheid met ons land, hier aan de Noordzee.

Over twee weken is het zover. Op dertien december, precies tussen het Nederlandse Sinterklaas en het Christelijke Kerstfeest in, valt de beslissing voor Joods Nederland. Dan zal de stemming in de Eerste Kamer gaan uitmaken wat het antwoord op deze vraag zal zijn. Mocht, G`dverhoede, de stemming over het koosjer slachten op die dag zo uitvallen dat het de Joodse gemeenschap niet langer gegeven is om met de Thora in de hand deel uit te maken van de samenleving, dan is voor mij het antwoord duidelijk. Mijn Nederlanderschap is dan gereduceerd tot een administratief gegeven. Ondanks een gastvrij verblijf van honderden jaren, met een kleine uitzondering vanwege een ´gedwongen verwijdering´ van mijn ouders uit de samenleving voor een kleine vijf jaar, zal ik mij een burger die voelen die trots is op zijn Joods-zijn. Maar die een gedwongen minachting krijgt opgelegd voor het paspoort dat het verblijf in het Koninkrijk der Nederlanden nu eenmaal met zich mee brengt.

Het verhaal van de Joodse Van de Kamps in ons land begon ooit ergens rond 1600. Cuijck, Groningen, Dalfsen, Rijssen, Ruurlo, Borculo Den Haag, Amsterdam zijn allemaal plaatsen die onderdeel uitmaken van onze familiegeschiedenis. Het achterhoeks dialect, het handen uit de mouwen in de vijftiger jaren, het bloed doneren aan het Nederlands Rode Kruis, het verrichten van vrijwilligerswerk tijdens de Watersnoodramp in 1953, zo maar wat van die alledaagse dingen die ik mij van mijn oer-Nederlandse ouders herinner is alles niet genoeg om hun kleinkinderen gepassioneerde Nederlanders te laten blijven. Enkel en alleen omdat ook zij net als al die generaties voor hun koosjer willen blijven eten.

Nog twee weken en dan valt de beslissing. Wel of geen koosjer vlees, wel of geen Joodse Nederlander.

Video
In onderstaande video legt Lody van de Kamp onder meer uit waarom het filmmateriaal waarop de Partij voor de Dieren zich heeft gebaseerd bij het indienen van het wetsvoorstel dat de rituele slacht verbiedt ‘omstreden is’.

Lody B. van de Kamp (1948) studeerde voor rabbijn aan talmoedscholen in Zwitserland en Engeland. Hij was daarna als rabbijn verbonden aan verschillende orthodox-Joodse gemeenten. Van de Kamp publiceert regelmatig in landelijke en lokale dag- en weekbladen. Ook geeft hij regelmatig spreekbeurten over Israël en het Jodendom.

Bij Uitgeverij Boekencentrum verschijnt in maart zijn nieuwe boek Dagboek van een verdoofd rabbijn. In dit dagboek schrijft hij over al zijn pogingen, debatten en gesprekken om inzicht te geven in zijn drijfveren, zijn traditie en de liefde van Joden voor de dieren. Om dit boek te bestellen, klik hier.

Bron: theoblogienet.wordpress.com