Het huwelijk binnen het Jodendom

Big Bang: let be a world and BANG: there was a world

….

G’d creëerde – nadat Hij de wereld met alles erop had geschapen – de mens. Adam was de eerste mens en niet de eerste man. De androgynische mens Adam bezat zowel mannelijke als vrouwelijke eigenschappen. Nu mogen wij ons afvragen: waarom heeft G’d niet direct twee mensen geschapen? De dieren hadden immers al een partner en G’d wist dat Adam niet alleen zou blijven. Maar G’d wilde dat Adam zág dat hij alleen was. Toen Adam sliep heeft G’d een gehele zijde van Adam genomen en de vrouwelijke kant. Hierdoor werd de mens Adam mannelijk en Chava vrouwelijk. Man en vrouw waren niet meer een maar zijn nu gescheiden. Zij konden vanaf dat moment gescheiden en buiten elkaar leven.
Toen zei G’d dat de mens moest huwen en vermenigvuldigen. Door seksualiteit worden man en vrouw weer één. Echter seksualiteit zelf is niet het meest intieme tussen de man en de vrouw. De meest intieme vorm tussen de man en de vrouw zijn de grenzen. Seksualiteit kan je met iedereen krijgen, maar wat maakt de relatie dan zo intiem? Elkaars grenzen met toestemming overschrijden. Zonder toestemming is namelijk misbruik! Vele grenzen zijn namelijk cruciaal. Intimiteit begint met scheiding, want de eerste intimiteit tussen twee mensen zijn de moeder en het kind en bij de geboorte komt de eerste onherroepelijke scheiding.

Wij zijn ontvangers van de Tora. Wij zijn volgens het uitverkoren en dus uitgekozen volk. Wij zijn anders, zij het niet op fysiek gebied, maar moeten ánders leven. Wij moeten heilig zijn in ons levenswandel. Wij moeten heilig zijn in ons huwelijk. Hoe moeten wij heilig leven? Door middel van de 613 mitswot. Niet iedere mitswe is voor iedere Jood. Zo heb je mitswot alleen voor mannen of alleen voor vrouwen, voor priesters of voor Joden die in Israel wonen. Heilig is in het Hebreeuws kadosj en dat is grenzen leggen zodat je het verschil kunt onderscheiden tussen de een het ander. In dit geval tussen het Joodse volk en de niet Joden. Joodse spiritualiteit kent twee vormen:

tara. Vb van de tara-toestand is wanneer de Derde Tempel gebouwd zal zijn en de Masjiach daar regeert en
toema. Een voorbeeld van de toema-toestand is wanneer de ziel uit het lichaam is. Daar is geen oordeel meer.
Waar tara is kan toema niet zijn en waar toema is kan tara niet zijn. Noch zijn zij positief of negatief.

In het dagelijks leven is de toema-status al vanaf het moment dat een meisje voor het eerst menstrueert. Dé mitswe van het Joodse huwelijk is dat je alleen gemeenschap mag hebben in de tara-periode. Je moet dus eerst van toema naar tara. Meisjes zijn na hun eerste menstruatie dus in de toema-status die zij verliest na haar eerste gemeenschap. In een nog kleinere situatie is de niddah-periode – toema, door de mikwe (ritueel bad) krijg je toegang tot de tara-status, want na de mikwe mag je weer gemeenschap hebben met je echtgenoot. M.a.w. dé Joodse mitswe voor het huwelijk is dat je geen contact mag hebben wanneer je in je periode zit! De man moet wachten totdat je weer in de tara-status zit. Seksualiteit is dan [b]het strengste verboden[/b]. In deze mitswe ligt de basis van het succes van een Joodse huwelijk. Een huwelijk waar de bewijzen liggen dat de scheidingspercentage extreem laag ligt. Vandaar dat dit gebod beschermd moet worden. Omdat dit een iedere mitswe heilig en ons dierbaar is. Wat doe je met een dierbaar sieraad? Je stopt het in een doekje en daarom heen een doosje en desnoods nog eens in een kluis. Dit gebod moet beschermd worden, omdat het dierbaar is. Wat zijn de doekjes, doosjes en kluisjes rond dit gebod? Gezeiràh. De omheining(en) om het gebod heen. In dit geval zijn de doekjes, doosjes en kluisjes verbod op iedere vorm van lichamelijk contact. Ook kussen en knuffelen is niet toegestaan. Waarom niet? Puur omdat men niet uiteindelijk de verleiding zullen hebben. In de niddah-periode bouwt men een sterke emotionele, geestelijke en intellectuele band met elkaar op! Immers niets in een relatie is vanzelf sprekend. Een kus kan 1000 dingen zeggen. Zo sterk kan een kus zijn, maar ook zo leeg. Na de 12 dag van terughoudendheid (gerekend vanaf de eerste dag van de menstruatie) is de passie zodanig opgewekt is, dat de rest van de maand veel gericht is op het lichamelijke aspect van het huwelijk. De vrouw neemt een mikwe als zinnebeeld van fysiek herstel en spirituele vernieuwing, zoals de bruid naar haar bruidgom terug wordt gevoerd. De maandelijkse periode van onthouding is bevorderlijk voor de libido en harmonie tussen de man en vrouw. Die kus vormt die 1000 woorden. De uitdaging blijft bestaan en de man blijft altijd naar zijn vrouw verlangen in plaats naar zijn secretaresse. De onthouding is voorbij en de man kan twee weken lang zijn vrouw het hof maken en met zijn vrouw volop van elkaars lichaam genieten.

Een man houdt van zijn vrouw als van zichzelf en eert haar meer dan zichzelf.
Jewamot 62b

Geven van de Tora op de berg Sinaj was als een huwelijksverbond tussen G’d en Zijn Bruid Israël , tussen G’d en óns. In ieder huwelijk moet je doen, ook in dit verbond. Hoe vaak zeg je “Ken, ja, ik wil dat graag voor je doen, wanneer je echtgenoot je vraagt iets voor hem te doen. Je doet dit spontaan! Daarom is iedere mitswe doen voor de Jood zo belangrijk. Mitswe doen maakt ons heiliger. Dus als wij ons aan die ene mitswe binnen het huwelijk houden – geen gemeenschap in de niddah-periode.
Maar als het niet kan omdat G’d zegt “lo”? Wat dan? Dat is de mitswe waar een Joodse huwelijk omdraait. In feite, wanneer je deze vraag voor jezelf stelt, dan verlies in wezen contact met je partner, want in een Joods huwelijk staat heiligheid centraal. Daar zit het geheim van het Joods huwelijk.

De mitswe behelst ook van de toema naar de tara-situatie. Je hebt even een week, twee weken geen fysiek contact. In de overgang van de ene situatie naar de andere speelt de mikwe de belangrijkste rol. Je bent het heiligst ná de mikwe. Een vrouw in de mikwe omtrent haar niddah, is altijd een getrouwde vrouw. Zij maakt zich klaar ómdat ze getrouwd is. Het is fysiek wassen en mediteren. Wanneer jij je ogen wast, vraag jij je af: Hoe zie ik mijn man de komende maand?. Met de oren wordt dezelfde vraag gesteld: Wat dragen mijn oren toe in mijn relatie? Wat pik ik op en wat negeer ik als positieve bijdrage aan mijn relatie?. De mond: wat en hoe zeg ik zaken om mijn man te behagen, te steunen, te corrigeren?. Handen. ik onderzoek mijn handen hoe zij positief kunnen bijdragen aan mijn relatie. In de mikwe ben je met G’d samen. Hij en jij alleen. Daar kan geen mens tussenkomen. Vandaar dat de mikwe door diep gelovige Joodse vrouwen als een zeer bijzonder moment ervaren.

Maar stel je nu eens voor dat je man troost nodig heeft. Hoe vul je die leegte in wanneer hij die troost nodig geeft wanneer jij niddah bent. Deze leegte kan je met alles, behalve met fysiek contact, invullen. Dat is samen dit uitzoeken en samen ontdekken. Dit systeem dwingt een echtpaar elkaar te leren kennen. We leren te herkennen wat realiteit is. Wij leren te herkennen dat niets vanzelf sprekend is. RaMBaM zegt ook dat deze specifieke mitswe waar het Joodse huwelijk op gebaseerd is, een teken is dat je van G’d houdt wanneer je dit opvolgt. Maar hoe dien je de mitswe op te volgen? Door te laten zien wat we weten wat houden van is, te weten hoe de man van zijn vrouw houdt en zijn vrouw altijd voor haar man klaarstaat, maar eens in de maand een periode hebben waar zij enkel en alleen verbaal contact hebben. Wanneer je fysiek geen contact hebt, hoe kun je dan toch aan elkaar verbonden zijn? Dat is iets wat je niet kan omschrijven. Het is als energie die altijd tussen twee mensen bestaat en dat hangt niet enkel en alleen af van fysieke contacten. Dus wanneer de man boos is en zich niet fysiek kan ontspannen om rustiger te worden omdat de vrouw niddah is (in de toema-situatie), gaat deze energie wat tussen de (boze) man en vrouw staat niet weg. Dat wordt zonder fysiek contact herkend, alleen om op dat punt te komen, heeft dat tijd nodig. We moeten hierdoor groeien in het huwelijk. De periode van de niddah is dus de periode om te praten of iets extra’s te doen. Het is de tijd van vriendschap, de tijd om elkaar nog beter te leren kennen. Niddah/toema is de vriendschap-periode waar wij onze verschillen leren te herkennen, erkennen en te respecteren.

Mikvah Project is een interessante site om meer te weten te komen over de mikwe.

©FAQ-online 2006